Wanneer de sluier tussen de werelden het dunst is
31okt
SAMHAIN
Ik ben een zoekster. Dat zal ik waarschijnlijk tot het einde van mijn dagen zijn.
Halloween is voor mij nooit een antwoord op welke vraag dan ook geweest. Het heeft me nooit geïnspireerd.
Maar ik zocht wel. Ik zoek wel. Ik voel de onrust in mijn onderbuik, in mijn hele wezen. Onze wereld staat in brand. Wij hebben de Aarde nodig -misschien meer dan ooit- maar zij heeft ook ons nodig.
En ergens denk ik dat bepaalde hulpkreten enkel door vrouwen kunnen gehoord worden, vorm gegeven worden.
Dus.... ik zoek en probeer elke dag mijn steentje bij te dragen.
Ik zoek beelden en metaforen die me kunnen inspireren om nieuwe verhalen te maken. Een blauwdruk voor vele vrouwen, als het kan. Om weer nieuwe verhalen te schrijven. We gaan zo oneindig veel nieuwe verhalen nodig hebben. Ik ben geen pessimist van nature maar ik kan wel zien dat er op vele terreinen veel vierkant draait.
Ik kan proeven hoe weinig tijd er is.
Ik ben in mijn hoofd op zoek gegaan naar Vlaamse, Nederlandstalige verhalen die me kunnen inspireren over hoe vrouwen vanuit zichzelf antwoorden kunnen geven op een wereld die minder en minder aansluit hoe zij het binnenin voelen. Ik heb niet meteen verhalen gevonden die me inspireren. Ik ben geen kenner. Dus als er zijn, stuur ze me door. Graag!
Ik vond ze al wel in de Keltische traditie.
Ik wil er de volgende periode graag zeker nog enkele vertellen via deze weg maar ik wil beginnen met één van de Keltische feesten op hun jaarwiel.
Op 31 oktober viert men Samhain ('Sauwn' uitgesproken).
Letterlijk betekent Samhain 'het einde van de zomer' of de tijd van het jaar wanneer alle vruchten geplukt zijn en we het land laten rusten.
In de Keltische traditie zegt men dat de sluier tussen de werelden dan het dunst is. We lopen tussen de sluiers van het wereldse naar het donkere land van mogelijkheden.
Tijd ook om de overledenen te herdenken. Om hun voorouders, stamvaders en stammoeders te verwelkomen, zingen ze een liedje waaruit onderstaand zinnetje komt:
'Old tales to tell and new visions to see'
Een periode om terug te kijken naar de ervaringen en ontmoetingen in het voorbije jaar en om vooruit te kijken naar wat het nieuwe jaar wilt.
De Kelten vier(d)en hun Nieuwjaar ook op 31 oktober. Voor hen begint het leven bij de dood en niet bij de geboorte. Zin puren uit wat we hebben meegemaakt enerzijds -hoe mooi of moeilijk ook. De levenservaringen meenemen om ze te integreren in een nieuw levenspad anderzijds. Dàn kunnen we geboren worden.
Tijdens Samhain toont de Godin ons haar donkere zijde. Zij daalt af in de onderwereld om de God van dood en wedergeboorte te ontmoeten. De Godin geeft niet alleen leven maar ze neemt ook leven.
Wat wil je het komende jaar loslaten?
Welke veranderingen wil je inbrengen?
Er is in mijn leven zeker stof om serieus na te denken over de voorgaande vragen.
Maar een nog luidere stem roept:
Waar moeten we als maatschappij aan sterven opdat de omwenteling kan plaatsvinden die alles wat leeft haar plek geeft?
We kunnen niet meer wegkijken. Elk-een heeft een unieke taak in het geheel.
Er is geen tijd meer om je in te houden wanneer je voelt dat jouw waarheid wilt gesproken worden. We zullen moeten leren leven met het breken van zovele status quo's.
Ik zoek vol overgave sterke verhalen om onze nieuwe visies te voeden tot nieuwe hedendaagse sterke verhalen en zo samen een omwenteling mogelijk te maken.
Ik ben een zoekster. Dat zal ik waarschijnlijk tot het einde van mijn dagen zijn.
Halloween is voor mij nooit een antwoord op welke vraag dan ook geweest. Het heeft me nooit geïnspireerd.
Maar ik zocht wel. Ik zoek wel. Ik voel de onrust in mijn onderbuik, in mijn hele wezen. Onze wereld staat in brand. Wij hebben de Aarde nodig -misschien meer dan ooit- maar zij heeft ook ons nodig.
En ergens denk ik dat bepaalde hulpkreten enkel door vrouwen kunnen gehoord worden, vorm gegeven worden.
Dus.... ik zoek en probeer elke dag mijn steentje bij te dragen.
Ik zoek beelden en metaforen die me kunnen inspireren om nieuwe verhalen te maken. Een blauwdruk voor vele vrouwen, als het kan. Om weer nieuwe verhalen te schrijven. We gaan zo oneindig veel nieuwe verhalen nodig hebben. Ik ben geen pessimist van nature maar ik kan wel zien dat er op vele terreinen veel vierkant draait.
Ik kan proeven hoe weinig tijd er is.
Ik ben in mijn hoofd op zoek gegaan naar Vlaamse, Nederlandstalige verhalen die me kunnen inspireren over hoe vrouwen vanuit zichzelf antwoorden kunnen geven op een wereld die minder en minder aansluit hoe zij het binnenin voelen. Ik heb niet meteen verhalen gevonden die me inspireren. Ik ben geen kenner. Dus als er zijn, stuur ze me door. Graag!
Ik vond ze al wel in de Keltische traditie.
Ik wil er de volgende periode graag zeker nog enkele vertellen via deze weg maar ik wil beginnen met één van de Keltische feesten op hun jaarwiel.
Op 31 oktober viert men Samhain ('Sauwn' uitgesproken).
Letterlijk betekent Samhain 'het einde van de zomer' of de tijd van het jaar wanneer alle vruchten geplukt zijn en we het land laten rusten.
In de Keltische traditie zegt men dat de sluier tussen de werelden dan het dunst is. We lopen tussen de sluiers van het wereldse naar het donkere land van mogelijkheden.
Tijd ook om de overledenen te herdenken. Om hun voorouders, stamvaders en stammoeders te verwelkomen, zingen ze een liedje waaruit onderstaand zinnetje komt:
'Old tales to tell and new visions to see'
Een periode om terug te kijken naar de ervaringen en ontmoetingen in het voorbije jaar en om vooruit te kijken naar wat het nieuwe jaar wilt.
De Kelten vier(d)en hun Nieuwjaar ook op 31 oktober. Voor hen begint het leven bij de dood en niet bij de geboorte. Zin puren uit wat we hebben meegemaakt enerzijds -hoe mooi of moeilijk ook. De levenservaringen meenemen om ze te integreren in een nieuw levenspad anderzijds. Dàn kunnen we geboren worden.
Tijdens Samhain toont de Godin ons haar donkere zijde. Zij daalt af in de onderwereld om de God van dood en wedergeboorte te ontmoeten. De Godin geeft niet alleen leven maar ze neemt ook leven.
Wat wil je het komende jaar loslaten?
Welke veranderingen wil je inbrengen?
Er is in mijn leven zeker stof om serieus na te denken over de voorgaande vragen.
Maar een nog luidere stem roept:
Waar moeten we als maatschappij aan sterven opdat de omwenteling kan plaatsvinden die alles wat leeft haar plek geeft?
We kunnen niet meer wegkijken. Elk-een heeft een unieke taak in het geheel.
Er is geen tijd meer om je in te houden wanneer je voelt dat jouw waarheid wilt gesproken worden. We zullen moeten leren leven met het breken van zovele status quo's.
Ik zoek vol overgave sterke verhalen om onze nieuwe visies te voeden tot nieuwe hedendaagse sterke verhalen en zo samen een omwenteling mogelijk te maken.