'Ik ben genoeg'
Dag Vrouw,
'Genoeg is genoeg, wanneer we dansen op het ritme van onze ziel.'
Dat schreef Patricia Arah Ann Taylor (1952-2017), een zwarte vrouw en dieptepsychologe.
Volgens haar stamt het woord 'enough' af van ge'noh wat samen iets bereiken betekent. (Duits/Sanskriet). Ik ga er van uit dat we hetzelfde kunnen doen met ons Nederlands woord 'genoeg'.
Het pad dat we afleggen in groep
Het doet me denken aan het verhaal dat iemand me ooit vertelde. Als maatschappij zijn we één groep. Stel je voor dat die groep een lange tocht maakt met verschillende uitdagingen. Dan hebben we allemaal verschillende karakters nodig: we hebben mensen met ADHD nodig die voorop lopen en al kunnen aangeven dat we bomen zullen nodig hebben omdat we een rivier moeten oversteken. We hebben mensen met Autisme Spectrum Stoornissen nodige om kleine details op te merken onderweg, .... We hebben denkers nodig. We hebben doeners nodig. Iedereen doet er toe op zijn of haar authentieke manier.
We zijn allemaal genoeg.
'Genoeg is genoeg, wanneer we dansen op het ritme van onze ziel.'
Ik heb een tekst van Patricia Arah Ann Taylor hieronder vrij vertaald.
Zij schreef deze tekst naar aanleiding van een situatie met een jonge supervisor in een werksituatie die gek werd van haar manier van organiseren.
Zij schrijft hiermee een vurig pleidooi onze eigen beat te volgen, om vol mededogen op te komen voor je eigen ritme en dat van anderen alvorens ons als slaven te onderwerpen aan agenda's en tijdschema's.
Genoeg is genoeg, wanneer we dansen op het ritme van onze ziel.
De ritmes die deel uitmaken van mij, zijn geen optie.
Ze zijn mijn wezenlijke bijdrage aan de wereld.
Ze zijn mijn hoogstpersoonlijke nalatenschap.
Ik beweeg me op mijn eigen unieke ritme, een ritme me dat ik in me draag
én uitstraal naar de wereld.
Jij en de wereld rondom mij hebben mijn ritme nodig:
de verende tred van mijn stap,
ontdubbeld wanneer ik opgewonden ben,
de stille dreun wanneer ik boos ben
en de zachte ademhaling wanneer ik me zorgen maak om iemand.
Jouw wereld heeft me nodig zoals ik bén.
Ik kan niet in jouw wereld leven zoals die leeft in jouw hoofd.
In jouw bevoorrechte wereld is het té veel hetzelfde eentonige liedje.
Ik ben niet welkom in het team dat jij voor ogen hebt.
Jij kan niet horen wie ik ben.
Je kan mijn talenten niet zien die ik nochtans graag wil delen.
Ik zal buiten moeten dansen op de jazz in mijn ziel
en daar luisteren naar het wrange lied in mijn hart
en ik moet jou blijven vertellen dat jij en je team mijn geluiden nodig hebben.
Dit werk kan niet helemaal gedaan worden zonder mij.
Dit is mijn nalatenschap.
Dit is me lang vóór mijn tijd geschonken en dit is ook wat ik hier zal achterlaten.
Ik kan niet anders dan te roepen door je sleutelgat
‘luister naar mij’, ‘ik ben hier’ ‘ik ben kostbaar en waardevol’
en ik ga hier niet weg zonder een vreugdevol geluid te maken
dat voor altijd in jouw geheugen zal blijven hangen.
- vrij vertaald naar Patricia Arah Ann Taylor
Hier vind je het werk waarvoor zij een bijdrage schreef en waaruit bovenstaande originele tekst komt.
Welk ritme hoort tot jouw nalatenschap?
Traag, chaotisch, luid, verlegen, stil, ... De lijst is eindeloos.
Aan welke context in je eigen leven dacht jij het eerst bij het lezen van deze tekst? Wat zou één kleine stap zijn in die context om jouw nalatenschap meer licht te geven?
Liefs,
Marijke