Essensual

::: Ietsiepietsie :::
 
Een mooi voorbeeld van het soort rebellie waar ik van hou:
Herinner je je een vorige nieuwsbrief waar we automatisch rietjes kregen in onze drankjes? De serveerster gaf ons meteen gelijk. Maar de cafébaas had geen oren naar minder rietjes (want hij zou ze niet in de zee werpen)? Vorige keer, same place, zelfde drankjes. Zonder rietjes. En onze vraag of de baas was bijgedraaid. Helemaal niet, maar zij gaf ze niet meer spontaan mee. 

::: Klein en Fijn :::
 
De winkel om de hoek 
Ik ben de kleindochter en het nichtje van vele verschillende zelfstandigen. Bij ons in de familie was dat iets. Wij kochten niet bij Ikea. Wij winkelden bij de lokale kruidenier. 
Ikea is er willens nillens ingeslopen en dat is ook ok. En ik blijf me heel bewust van hoevéél we bijdragen aan mekaar wanneer we lokaal kopen. We bezorgen iemand uit onze buurt een inkomen en in het beste geval een manier om een passie om te zetten in een inkomen. Ik ben fan van de 'Ik Winkelhier-campagne' van Unizo. De campagne is niet gericht tegen de 2 miljard euro die we spenderen online, deze campagne is gericht op de 5 miljard euro die we uitgeven in het buitenland. Geen blije buren, geen mensen die andere mensen weer een baan kunnen geven, minder leven in de buurt. Ik geloof dat mensen die werken in de buurt ook een belangrijke schakel zijn in het ecosysteem van mensen. Neem ze weg, en we verliezen allemaal.

::: Groots :::

DE ECONOMIE VAN DE VREUGDE 
Govert Buijs is een Nederlandse hoogleraar politieke filosofie en levensbeschouwing.

In de vorige Big Mamma Creativity Lab -je kan die hier (her)lezen- had ik het over de omslag van duurzaam naar respect voor alle materialen die de natuur ons 'leent' zoals beschreven door Thomas Rau en Sabine Oberhuber.

Govert Buijs doet eigenijk hetzelfde maar dan vanuit de bril van de economie en de manier waarop we werken. Met 'Economie van de vreugde' bedoelt hij een samenwerking die erop gericht is het leven mooier te maken - mooier dan we afzonderlijk van elkaar zouden kunnen. Hij vindt ons huidige economische model psychologisch en ecologisch geheel onhoudbaar. Psychologisch omdat we de stress niet ingedijkt krijgen en ecologisch omdat we de bronnen van de aarde niet nog eens 200 jaar kunnen uitputten. Dat uitputten heeft ons veel welvaart gebracht volgens Buijs maar het is onhoudbaar. 

Hij pleit voor een ommeslag in hoe we naar de economie kijken en neemt het voorbeeld van Volkswagen. Deze fabrikant wordt nu beloond wanneer hij steeds meer auto's maakt. Hij streeft naar een omkering van waarden waarbij het bedrijf beloond wordt wanneer het minder auto's maakt die dan langer meegaan. 

Op het psychologische vlak pleit hij er voor om arbeidsprocessen niet alleen vanuit het oogpunt van efficiency te ontwerpen maar op een manier dat iedereen het gevoel heeft iets waardevols te doen. Werk is niet alleen maar een kostenpost. We ontlenen er ook heel veel aan. We zijn volgens hem geen Homo Economicus maar een Homo Cooperans. We hebben elkaar nodig en we verfraaien het leven voor elkaar door onze diversiteit. Wat ik niet kan, doet een ander voor mij en vice versa. 

Bron: artikel in De Standaard van 4/5 mei 2019




Creativiteit is zoveel meer dan tekenen, schilderen, schrijven, beeldhouwen, ...
Het is het inzetten van onze levensenergie voor iets nieuws.

:::

We leven in turbulente tijden: hele wouden branden af. Aardbevingen, stormen en overstromingen teisteren plekken over de hele wereld. Miljoenen mensen zijn op de vlucht in erbarmelijke omstandigheden. Mensen verwoesten de aarde en zichzelf.
 
:::

We hebben nood aan ieders talent en gave om het hoofd te bieden aan deze uitdagingen.
We moeten het verdriet durven voelen rond wat ons omringt.
Om daaruit creatief onze gaven te putten voor een betere wereld. 

:::

We hebben nood aan elke vorm van activisme.
Alles wat ons helpt om meer verbinding te creëren.
We hebben mensen nodig die op de barricades willen gaan staan. Mensen die poëzie schrijven. Boeren. Moeders. Vrouwen zonder kinderen. 

:::

Het ietsiepietsie, het kleine, het grootse.