Essensual

'Ze trok op 21 april naar de Islamic Circle of North America, een conventie in Washington DC in Amerika. Toen ze daar aan kwam, zag ze een groep betogers staan, die protesteerden tégen moslims, het islamitische geloof en de profeet Mohammed. Ook toen ze de conventie weer verlieten, stonden de betogers er nog, met onder andere kartonnen borden met daarop geschreven: “Islam is een religie van bloed en moorden”.

Shaymaa was verbaasd door al die haat. Maar ze besloot er iets positief uit te halen. De jonge vrouw vroeg een vriendin die mee was om een foto van haar te nemen terwijl ze poseerde voor de betogers. “Ik wilde hun haat bevechten met vriendelijkheid”, vertelt de 24-jarige moslima aan CNN. “Ik wou dat ze mijn gezicht zouden zien, maar er gewoon voorbij wandelen, was niet voldoende.” Met de grootste glimlach ging ze voor de betogers zitten, die haar allerlei beledigingen begonnen toe te roepen. Een van de betogers zei dat ze haar gezicht volledig moest bedekken. Een anderen zei haar dat ze in een sekte zit door in haar ‘pyjama buiten rond te lopen’. 
Op Twitter zette Shaymaa er het volgende commentaar bij: “Op 21 april glimlachte ik in het gezicht van onverdraagzaamheid en liep ik daarna weg met een gevoel van voldoening.” Die 21ste april was blijkbaar niet de eerste dag dat de betogers de Islamitische conventie wilden verstoren. Ook een dag eerder had Shaymaa hen al opgemerkt. Tijdens lezingen en workshops van de conventie kon ze de betogers maar niet uit haar hoofd zetten. Veel andere bezoekers van de conventie waren van streek en wisten niet hoe ze moesten reageren op de protesten en haatdragende boodschappen. Shaymaa deed het uiteindelijk een dag later dus op een ludieke manier.

“Ik wilde dat ze mijn glimlach zouden zien, dat ze zouden zien hoe blij ik was om mezelf te zijn en om rond te lopen als moslimvrouw”, zegt ze nog. “Ik wilde hen tonen dat we vriendelijk gaan blijven en dat we ons niet gaan excuseren voor wie we zijn, en dat we zullen blijven de liefde verspreiden in het gezicht van de onverdraagzaamheid.” ' Bron: Het Nieuwsblad


::: Groots :::

'DUURZAAM IS EEN VERGISSING' 
Dan knettert het even voor mij als ik die titel zie staan. Maar ik ben nieuwsgierig, dus lees ik verder. Gelukkig maar want deze manier van kijken heeft me omver geblazen. Het heeft denk ik heel eventjes gekraakt in mijn hoofd. Omdat dit onze manier van kijken helemaal omdraait. Bovenstaande woorden in de titel zijn van het architectenpaar Thomas Rau en Sabine Oberhuber. In hun model kopen we straks geen lampen meer maar licht en geen wasmachines meer maar wasuren. 

Deze zin overtuigt me meteen helemaal:
'Alles rouleert, maar op een dag komt het terug in de schappen van de grote bibliotheek die onze aarde is.' 

Hun stelling is dat duurzaamheid niets oplost omdat het ook nog verder gaat te koste van de natuurlijke bronnen van onze aarde. Ik volg hen wel, én als consument denk ik dat we voorlopig de weg van duurzaamheid nog verder moeten bewandelen. Omdat verandering met kleine stappen gaat. En dat we ondertussen elke gelegenheid kunnen aangrijpen om nog breder te denken in termen van materialenbeheer voor moeder Aarde. Zelf kreeg Thomas Rau in zijn carrière als architect gedurende 20 jaar heel veel prijzen voor zijn duurzame ideeën. Tot hij ineens besefte dat hij nog altijd 'nam' van de natuur en nog niets bijdroeg. Toen heeft hij het roer helemaal omgegooid. Ineens, terwijl hij door het raam van het kantoor naar buiten keek en een stapel afgedankte CV-ketels zag. En het besef hem om de oren sloeg hoe snel we dingen en materialen afdanken. Hij wilde een alternatief voor de roofbouwmaatschappij. 
Rau was op dat moment bezig met het ontwerp van een lichtplan voor zijn eigen kantoorgebouw. Tijdens zijn afspraak vroeg hij de Philips-man om zijn dozen met lampen in de wagen te laten omdat hij licht wilde kopen in de plaats van lampen. Toen de lichtman enkele weken later terugkwam met een lichtplan heeft hij hem nog een keer teruggestuurd met de nuance dat ook de energierekening voor Philips zou moeten blijven. De energierekening daalde met 54% en de lampen gingen 15 jaar mee in plaats van 3.
Ik ben helemaal mee met dit denken en hoop echt dat een aantal politici, ontwerpers, creatievelingen ook hier in België die stap willen zetten.
Als heel onze economie deze logica begint te volgen ... dat is bijna te groot om te bevatten ... 
Voor meer info rond hun verhaal en model:

1. Een artikel op vrt nws  
2. en hun boek Material Matters. 


Creativiteit is zoveel meer dan tekenen, schilderen, schrijven, beeldhouwen, ...
Het is het inzetten van onze levensenergie voor iets nieuws.

:::

We leven in turbulente tijden: hele wouden branden af. Aardbevingen, stormen en overstromingen teisteren plekken over de hele wereld. Miljoenen mensen zijn op de vlucht in erbarmelijke omstandigheden. Mensen verwoesten de aarde en zichzelf.
 
:::

We hebben nood aan ieders talent en gave om het hoofd te bieden aan deze uitdagingen.
We moeten het verdriet durven voelen rond wat ons omringt.
Om daaruit creatief onze gaven te putten voor een betere wereld. 

:::

We hebben nood aan elke vorm van activisme.
Alles wat ons helpt om meer verbinding te creëren.
We hebben mensen nodig die op de barricades willen gaan staan. Mensen die poëzie schrijven. Boeren. Moeders. Vrouwen zonder kinderen. 

:::

Het ietsiepietsie, het kleine, het grootse.